Nog nooit heb ik indrukwekkende reizen naar Zuid-Amerika of Australië gemaakt. Zo ver ik weet heb ik ook nog nooit een voet buiten Europa gezet. Nu heb ik daar nog alle tijd voor. Ik ben ten slotte nog maar vijftien (over een paar dagen zestien). Het lijkt me echt gaaf om een keer naar Australië te gaan. Of naar Curaçao of China. Maar hoe graag ik ook naar een land buiten Europa wil, het liefst wil ik naar Engeland. Voor mij is dat het Perfecte land. Helaas, deze zomer zijn we niet naar Engeland gegaan en ook niet naar Curaçao of China. Het was weer een land in Europa met de naam Hongarije. Ik ben hier al zo'n drie keer geweest. Gelukkig raak je niet zo snel op dat land uitgekeken. Het verschilt namelijk nogal van Nederland. Er heerst meer armoede en de cultuur is ook wel anders. In ieder geval de taal. De communicatie verliep dus niet altijd even soepel. Vooral niet tijdens het bestellen van eten of drinken in een restaurant.
Op dinsdag 30 juli vertrokken we. Met een volgeladen auto trokken we Duitsland in, waar we overnachtte in een klein hotel. Het was een mooi, klein dorpje waar we waren. Hier een paar foto's. 
Die laatste foto (ik weet dat mijn vinger op die laatste twee foto’s te zien is) is de voorkant van ons hotel.
We bleven daar één nacht. De volgende ochtend gingen we na het ontbijt direct door naar Hongarije. Door Oostenrijk heen. Hier een paar foto's van de Oostenrijkse bergen. Mijn zusjes vinden deze foto's erg mooi...
Z
We kwamen rond een uur of vier Hongarije binnen. Daar zochten we een hotel vlak bij de grens op. Hongarije mag dan misschien niet een land van luxe zijn, maar het hotel waar we belandde vond ik beter dan dat in Duitsland. We hadden een balkon, het was veel goedkoper en er was Wi-Fi op onze kamer. En, wat ook heel belangrijk was in die hitte, er was airco. Het was bijna jammer om de volgende dag weer verder te gaan. We gingen naar de camping waar mijn oom en tante stonden en bleven daar een middagje. Toen gingen we naar een andere camping aan de overkant van het meer om daar de tent op te zetten. Onze oom en tante zouden daar twee dagen later arriveren. Zij hadden een vakantiehuisje geboekt. (bofkonten!) Het was nog een heel gedoe voor mijn vader om de tent op te zetten, maar uiteindelijk, na veel pijn en moeite, stond ie toch.
Daarna konden we rustig aan doen. Acht dagen lang hebben we rustig aan gedaan. Toch werden we twee keer geplaagd door een windhoos die bijna onze tent weg blies. De eerste keer duurde het tot een uur of één. De tweede keer was het echt een ramp. De hele nacht door waaide het. En dan was het ook nog eens onze laatste nacht. We konden nauwelijks slapen in die schuddende, doorbuigende tent. De nacht daarna sliepen we gelukkig weer in een hotel in Duitsland en die dag daarna waren we weer thuis.
Om dit verhaal mooi af te sluiten nog wat foto’s van een aantal zwanen die op een ochtend op het meer dobberden:
