Als je iedere week vier lange dagen maakt op school, van half 6 's ochtends tot kwart voor vijf 's middags, en bijna wekelijks te horen krijgt dat je toch écht wat meer achter je HBO-opleiding moet aanjagen, is het soms wel lekker om er even een weekendje tussenuit te gaan. Even heerlijk een paar dagen ontstressen en uitrusten. Dit heb ik afgelopen weekend gedaan met Tom en zijn ouders. We zijn van vrijdag de 16e tot maandag de 19e weggeweest. We brachten deze dagen door in een knus huisje in het Groningse Vlagtwedde.
Nadat we bij vakantiepark Emslandermeer waren gearriveerd, waar ons tijdelijke vakantiehuisje op ons wachtte, en we waren ingecheckt, was het nog een hele opgave om dit huisje daadwerkelijk te vinden. Dat kwam doordat het park zo groot is dat de tijd die we moesten rijden van de receptie naar ons huisje tien minuten bedroeg. Je leest het goed, RIJDEN, dus niet lopen. Bovendien had ons vakantiehuisje meer weg van een gewoon woonhuis. Toen we er eindelijk waren was het tijd voor het kiezen van de kamers. Het standaard wie-gaat-waar-slapen proces. Tom en ik hadden eigenlijk het plan om ieder een eigen kamer te betrekken, maar dit was niet mogelijk omdat er maar twee ‘normale’ kamers waren en één bedstee voor twee personen. Een bedstee is namelijk niet bepaalt handig als je je spullen voor vier dagen ergens moet kunnen stallen. Dan maar met z’n tweeën in de veel ruimere driepersoonskamer, met Tom links van de deur en ik rechts. Toms ouders betrokken natuurlijk de kamer met de tv. Die avond gingen we gezellig kaasfonduen. Tijdens het eten verzuchtten we iedere keer “Hèhè, wat een leven”. Even weg van alles en iedereen, even ontspannen. Toch moesten we wel om onszelf lachen, omdat we deze verzuchting maar bleven herhalen, en we maakten er een soort spelletje van waarbij we keer op keer hetzelfde gesprekje voerden. Na het eten besloot ik gebruik te maken van het bad, gezien ik in mijn huis in zowel Huizen als Hengelo geen bad in de badkamer heb. Helaas kwam er niet veel terecht van het relaxen in het warme water. Ik moet echt onthouden dat ik vaak benauwd wordt in hete ruimtes.
De volgende dag kwamen Toms grootouders langs. Ze zouden een nachtje bij ons logeren en slapen in de bedstee, die ik al snel tot ‘Hartjeskamer’ had omgedoopt vanwege de hartvormige gaten in de deuren. Ze brachten hun hondje Rakker ook mee. Op de foto hierboven staan Tom en ik met Rakker, en met ons vakantiehuis op de achtergrond. Oh, ik houd zo veel van dat lieve dier! We hebben in de middag een stukje met hem gelopen, maar voor de rest hebben we gewoon lekker rustig aan gedaan (lees: geluierd).
De daaropvolgende zondag was echter een stuk interessanter. Toen Toms grootouders weer naar huis waren gegaan, gingen wij naar een vestingstadje in de buurt van Emslandermeer. Daar hebben we zeer boeiende dingen gezien, zoals vestingmuren, kanonnen, oude woningen… We kregen ook wat informatie over het verleden van het stadje. Bij elkaar een cultureel uitstapje dus. We zijn daar ook langs een paar winkeltjes geweest. In één van deze winkeltjes heb ik drie armbandjes met steentjes gekocht. Eén met jade, één met kyaniet en één met cancriniet. Ja, dit zijn namen van edelstenen. In een ander winkeltje hebben Tom en ik ieder een zakje oud-Hollands snoep aangeschaft. We hebben ook even een heerlijk stuk appelgebak gegeten in een café. Erg rustig eten konden we trouwens niet, want een stelletje aan een tafeltje verderop had geloof ik als doelstelling dat iedereen in de ruimte van hun gesprek moest meegenieten. Toen Tom en zijn moeder de man, die van de twee toch echt het hardst schreeuwde, begonnen te imiteren, werd het opeens aangenaam stil.
Na ons bezoek aan de vestingstad gingen we uit eten in een Turks restaurant. Het eten was goed, hoewel Toms moeder er eerst weinig vertrouwen in had, gezien we na onze aankomst nog ruim een half uur de enige gasten waren. Ook hadden ze niet eens groentesoep, hoewel deze wel op de menukaart stond.
En toen kwam het onvermijdelijke: het werd maandag. We moesten ons heerlijke huisje verlaten. Al om tien uur moesten we er uit, wat betekende dat ik al om 8 uur ‘s ochtends moest opstaan. Goed, ik ben wel wat gewend qua vroeg opstaan, maar kom op, ik heb vakantie! Ik ben met Tom mee naar huis gereden en zit daar nu nog steeds. Vrijdag ga ik pas weer naar huis, dat wil zeggen: naar mijn vader. Tot het zo ver is kan ik nog genieten van mijn weekje vrij, hoewel er nog wat huiswerk op me ligt te wachten…
Onze avonturen in Groningen vanuit Toms standpunt lezen? Neem een kijkje op zijn weblog.
