Een Nieuw Begin

Het is nu precies twee weken geleden dat ik voor het laatst mijn oude school verliet. Twee weken geleden stond ik voor de laatste keer voor het schoolgebouw op het busje te wachten dat me naar huis zou brengen. Die dag nam ik afscheid van de mensen waarmee ik vier jaar lang was omgegaan. En toen ik klaar was met afscheid nemen reed ik voor de laatste keer met het busje van Amsterdam naar mijn huis.

Het is gebeurd. Ik ben van school verandert. Eigenlijk had ik niet zoveel keus. Ja, ik mocht beslissen of ik wel of niet van school zou veranderen. Ze zeiden tenminste dat ik mocht kiezen. Maar eigenlijk viel er niets te kiezen. Dat wist ik, en dat weet ik nu nog steeds. Ik heb er ook geen spijt van. Ik zou er niet eens spijt van kunnen hebben, omdat ik mocht kiezen maar eigenlijk geen keus had. Misschien klinkt dit een beetje ingewikkeld of misschien zelfs raar, maar dat is het niet. Binnenkort, wanneer is nog niet zeker, gaan we verhuizen naar een verre uithoek van het land. Als ik op de school zou blijven waar ik de afgelopen vier jaar heb gezeten zou ik vanuit mijn nieuwe woonplaats een tocht van twee uur of langer moeten maken. De school waar ik nu naartoe ga is dichter bij. Het is zelfs dichter bij het huis waar ik nu woon dan mijn oude school. Mijn moeder zei ook tegen mij dat als ze eerder van die school afwist ze me waarschijnlijk daar naartoe had gestuurd. Ik ben er twee keer geweest om te kijken. De eerste keer was  een kennismaking en de tweede keer was een meeloopdag. Ik heb gezien wat voor school het is. Het is een mooie school. Aardige kinderen en leraren ook. Maar toch is dit alles heel anders dan de school die ik nog niet zo lang geleden achter me gelaten heb. Ik denk dat het heel erg wennen wordt. Ik word nu al zenuwachtig als ik aan eenentwintig augustus denk. De dag dat mijn eerste schooljaar op de ‘nieuwe’ school begint. Toch voelt het ook wel weer goed. Een nieuw begin is moeilijk, maar soms is het nodig om de spanning erin te houden. En om nieuwe mensen te leren kennen en nieuwe vrienden te maken. Een nieuw begin betekent zoveel meer dan een eerste schooldag. Het betekent nieuwe ervaringen, een andere sfeer, andere mensen om je heen waaraan je moet wennen, fouten maken, verdwalen, je onbegrepen en alleen voelen… Maar dan ben je aan alle nieuwe dingen gewend en vergeet je bijna dat deel van je leven dat je nog maar kort geleden hebt afgesloten. Alleen vriendschappen, herinneringen en kennis zijn er dan nog over uit die tijd. De rest verdwijnt en je kunt weer verder met je leven. Natuurlijk zijn er dingen die hetzelfde zullen blijven. Maar dat zijn meestal dingen die niet bij het afgesloten deel van je leven horen. Dat zijn de dingen die alles bijeen houden. Ik denk dat ik mijn oude school zal missen. De sfeer die daar hangt zal ik nooit meer proeven en ik zal er nooit meer gewoon lessen volgen. Misschien kom ik er ooit nog eens terug, maar dan alleen voor een bliksembezoekje. Dat is anders, heel anders dan gewoon meedraaien met de boel en erbij horen. Misschien is dat maar beter ook. Steeds achterom kijken naar wat je hebt achtergelaten is niet goed. Alles wat je niet kunt achterlaten moet je gewoon meenemen. De rest moet je maar vergeten. Toch denk ik dat ik dat niet kan. Dat ik dat niet wil. Ik weet dat ik zal wennen op mijn nieuwe school en dat ik al gauw niet meer weg wil. Zo gaat dat altijd bij mij. Ik ben altijd wel gevoelig geweest voor de sfeer. Soms vind ik het gewone leven spannender dan een gebeurtenis die zich niet zo vaak voordoet. Raar, maar waar. Daarom denk ik dat ik snel gewend ben aan mijn nieuwe omgeving en me er aan kan aanpassen. Zoals het hoort.