De Strijd Tegen Het Dagelijks Leven

"Dit is je stok. Houd hem goed vast, want je stok is een wapen. Een wapen tegen het verkeer en de drukte. Gebruik het! Laat zien dat je er bent, zodat je niet omver wordt gelopen. Gooi je stok in de strijd. Zorg ervoor dat ze allemaal voor je opzij gaan..."

 

Als je slechtziend bent heb je soms moeite met kleine dingen, zoals veilig over straat gaan. Op straat moet je, ook als je gewoon 100 % ziet, op van alles letten. Wanneer je mag oversteken, of je wel kunt oversteken, of je wel de goede kant op gaat en ga zo maar door. Als je minder ziet dan anderen is dat extra moeilijk. Vooral omdat mensen het niet aan je kunnen zien. Tenminste, niet als je geen stok meeneemt. Daarom is het standaard advies op een school voor visueel beperkten: 'neem altijd je stok mee als je naar buiten gaat'. Een blindenstok wordt gebruikt door visueel beperkte mensen om te laten zien dat ze minder of helemaal niet kunnen zien. Er zijn verschillende soorten. Er is een herkenningsstok, maar er is ook een tast- en tikstok. Die laatste twee hebben twee functies: ze laten de medemens zien dat je visueel beperkt bent, en ze zorgen ervoor dat je niet overal tegenop botst. Op school leer je met die stok(ken) om te gaan. Dit is niet gemakkelijk. Als ik met mijn mobiliteitsleider over straat loop wordt ik er telkens mee geconfronteerd hoe weinig ik eigenlijk zie. En als ik iets verschrikkelijk vind, dan is het wel om daar mee geconfronteerd te worden.

Ik zit nu pas op een nieuwe school. Die school staat in een omgeving waar ik nog nooit eerder ben geweest. En dat is de reden dat ik alles weer opnieuw moet leren. Weer leren oversteken met weer een nieuwe begeleider die me nog niet zo goed kent, weer leren waar alles is... om gek van te worden. Toch zijn de lessen belangrijk. Ik moet me kunnen oriënteren met een stok in een nieuw gebied. Het oversteken van een drukke weg vind ik misschien wel het lastigst. Het is ook erg inspannend. Kijk naar links, kijk naar rechts, luister goed, ga in de oversteek houding staan (stok voor je zetten en aan de kant van de weg gaan staan), wachten tot ze voor je stoppen en gaan. En dan heb je nog de winkels. Daar heb ik het nog niet eens over gehad. Het is niet leuk om de weg kwijt te raken in een winkel. Zeker niet als je té verlegen bent om de weg te vragen. En dat ben ik helaas. Slechtziend en verlegen zijn gaat niet samen. Gelukkig bestaat er nog zoiets als de moderne technologie. Ik hoop dat er snel iets wordt uitgevonden dat me kan helpen om me sneller te verplaatsen in winkels en op straat. Prijskaartjes in braille en pratende verkeersborden zouden misschien al een goed begin zijn! :)