Het is even wennen. Bijna vier jaar lang heb ik er mee rondgelopen. Zonder onderbrekingen heb ik hem gedragen. Soms had ik er last van, vooral na een bezoekje aan de orthodontist. Maar meestal voelde ik er niets van. Het was gewoon een soort onderdeel van mijn gebit geworden. En nu... is hij er uit. Ik kan het nog maar nauwelijks geloven.
< Het duurde wel erg lang voordat ie er echt uit was. Ze deden er een uur over, want niet alleen de beugel werd er uit gehaald. Ze zetten ook draadjes achter mijn tanden. Die moeten er voor de rest van mijn leven blijven zitten, om er voor te zorgen dat al die jaren werk niet voor niets zijn geweest. Ik heb er niet zo heel veel last van. Ook moet ik nog een jaar lang een nachtbeugel dragen. Die gaat mijn moeder aankomende woensdag ophalen. Ik hoef dan gelukkig niet mee. Ik hoef die beugel alleen maar te dragen als ik slaap. Ik ben er dus nog niet 100 % van af, maar de beugel die ik al die tijd gedragen heb is er wel uit. Alles gaat nu makkelijker: eten, en zeker het poetsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten